بعضی خاطرهها همیشه اولین باقی میمانند. اولینی هستند بدون تکرار و بازگشتناپذیر. خاطرۀ اولین روز رفتن به مدرسه جزء آن دسته از خاطرههایی است که برای هرکس رنگوبویی دارد. خاطرهای است که میگذرد؛ اما غبار یا عطرش همیشه میماند.
اولین روز رسمی ورود هر فرد به جامعه و انتخاب رنگ پرچم اعلام استقلال، اولین روزی است که قدم به محیط آموزشی میگذارد. آنچه اهمیت دارد، نحوۀ مواجهۀ والدین با فرزندانشان در مواجهه با مسائل و مشکلات احتمالی ورود به این دنیای جدید است. ازجمله مسائل فرزندان، ابتلا به اضطراب جدایی، دوستیابی، هماهنگی با آموزگار و محیط آموزشی و تأثیرپذیری از دوستان است.
کتاب بوی ماه مهر در ابتدا، مرحلۀ آمادهسازی اجتماعی و ذهنی و جسمی کودک، از طریق ورود به پیشدبستانی را بهصورت مفصّل بیان و بررسی میکند. در فصل دوم، کسب مهارتهای والدین برای ورود فرزندان به کلاس اول را تشریح کرده و در فصل سوم، نگرانیهای مشترک والدین و نبایدهای رابطۀ آموزشی را بهصورت مشروح بررسی میکند. فصل چهارم اختصاص دارد به زمان تعطیلات بعد از مدرسه. والدین باید بدانند قبل از هر تلاش، در هر زمینهای نیازمند آگاهی هستند. اگر والدین فرزندانشان را نشناسند، تلاشها و برنامهریزیهایشان بینتیجه میماند و گاهی آسیبزا میشود. باید بدانیم فرصت تربیت صحیح در دوران کودکی تنها یک بار برای هر فرد فراهم میشود و این، وظیفۀ والدین را چندین برابر، سنگینتر میکند.
بیشتر کودکانی که در پایان دوره دبستان برای مشاوره و درمان مراجعه میکنند، از همان سالهای آغازین آموزش، یعنی پیشدبستانی و کلاس اول نشانههایی از مشکلات فعلیشان را بروز دادهاند. با اطمینان میشود گفت به غیر از اتفاقهای خاص مثل اختلافات شدید خانوادگی، از دست دادن عزیزان و بیماریها که برای کودک استرسزا هستند و باعث افت تنحصیلی او میشوند. سایر مشکلات آموزشی کودک ریشه دارند و یکشبه بهوجود نیامدهاند. متاسفانه بیشتر والدین تا وقتی مشکل کودک تاثیر جدی بر روند آموزش و یادگیریاش نگذارد یا اولیای مدرسه اعتراض نکنند، مسئله کودک را جدی نمیگیرند.
مشکل تنهایی کودک در مدرسه و نداشتن حتی یک دوست، به یکباره برای او بهوجود نیامده است و ردپای آن را میشود در سالهای پیش دبستانی او دید.همچنین کودکی که تمرکز ندارد، بیقرار است، در کلاس سرجایش نمینشیند و به حرفهای آموزگار توجه نمیکند، بهناگهانی دچار این مشکل نشده است.