کتاب نوجوانان چه می گویند؟ pdf

هدف کتاب نوجوانان چه می گویند؟ اثر اصغر کیهان نیا، شناخت بیشتر مسائل نوجوانان و ارائه ی راه حل هایی ساده است که به حسن تفاهم بین نوجوانان و والدین شان می انجامد.

در کتاب نوجوانان چه می گویند، سعی شده تا به اختلافات رفتاری و گفتاری نوجونان با والدین شان اشاره شود و بیشتر راه حل ها نیز از میان پرونده هایی سر در آورده اند که در آن ها، هم با نوجوانان و هم با والدین شان صحبت شده است. طبیعت اشتغال اصغر کیهان نیا، در امرِ مشاوره زناشویی و خانوادگی باعث شده است که خانواده ها فرزندان ناسازگار خود را نزد او بیاورند. همین امر باعث شده که با نوجوانان زیادی سر و کار داشته باشد.

شناختِ نوجوان کار چندان آسانی نیست. بیشترین تجربه هایی که در گذشته کارساز بود، امروز کارآیی خود را از دست داده و عصر تکنولوژی همه چیز را در هم ریخته است. اختراعات، ابداعات و اکتشافاتِ گوناگون، در گوشه و کنار جهان، روی افکار آنان تأثیر گذاشته است، به طوری که نوجوانان، اکنون با دیدی متفاوت به مسائل پیرامون خود می نگرند.

پدران امروز از نوجوانان خود انتظار اطاعتِ بدون چون وچرا دارند و همیشه شکایت می کنند که: ما در نوجوانی، چنین و چنان بودیم! ولی آن نوجوانی که فلان فیلم جدید را در تلویزیون یا سینما دیده درباره ی آن با والدینش، به بحث و گاهی به جدل می نشیند، نمی تواند کورکورانه مطیع و فرمانبردار باشد. امروز دیگر دوره ی نصیحت و وصیت سپری شده و نوجوان از «بکن و نکن»ها خسته است و به طنز می گوید: «والدین ما زیادی برای ما بالای منبر می روند!»

تا زمانی که شما به علایم و مشخصات بلوغ پی نبرید، قادر نخواهید بود نسخه ی لازم را برای آن ها بپیچید. تا وقتی از نوع سرگرمی آن ها مطلع نباشید، نخواهید توانست با نوجوانان خود هم کلام شوید. والدین باید خود را به جای فرزندان شان بگذارند و از چشم آنان به دنیا نگاه کنند. اگر این کار را کردید آن ها شما را به حریم خلوت خود راه می دهند. فرزندان ما دنیایی خارج از معیارهای عقلانی ما دارند؛ باید به این دنیا راه یافت تا ایجاد رابطه واقعی، امکان پذیر گردد. اگر این کار درست صورت بگیرد ضمن این که از «فرزند سالاری» که این روزها در خانواده ها مُد شده، جلوگیری می شود؛ امکان ایجاد رابطه معقول بین نوجوانان و خانواده نیز میسر می گردد.

در بخشی از کتاب نوجوانان چه می گویند، می خوانیم:

گاهی رگبار نصیحت و وصیت آن چنان بر نوجوانان می بارد که آن ها فرصت هیچ گونه اظهارنظری ندارند. متأسفانه مادرانی که در خارج از خانه کار نمی کنند و فقط در منزل، به خانه ی داری مشغولند، بیشتر از دیگران اصل نصیحت هستند. آن ها همانند صفحه ای کوک شده سیل انتقادات و پندهای خود را به طرف نوجوان سرازیر می کنند، و بدون این که اجازه ی صحبت کردن به فرزند خود بدهند، از آن ها می خواهند که تجربه های سالیان گذشته آن ها را، بدون چون و چرا آویزه ی گوش کنند. آن ها خود را آدم های همه چیز بفهم! و آگاهی می دانند و انتظار دارند که فرزندان به همه حرف هایشان عمل کنند.