این روزها همه سرشان شلوغ است و به نظر میرسد که هرگز زمان کافی برای تمرکز روی چیزهایی که واقعاً برایمان مهم هستند پیدا نمیکنیم. به خودمان میگوییم که رؤیاهایمان مهم نیستند؛ اهدافمان را به تعویق میاندازیم و بارها و بارها از این بهانه استفاده میکنیم که «میتوانم این کار را فردا هم انجام دهم»، اما این فردا هرگز از راه نمیرسد و با گذشت سالها رؤیاهایمان کمکم محوشده تا اینکه کاملاً فراموش میشوند. اما چگونه میتوانیم مطمئن شویم که از زمانمان بهطور مؤثر استفاده میکنیم، طوری که پشیمانی را به حداقل رسانده و به طریقی ارزشمند از آن بهره ببریم؟ این سؤالی است که در کتاب تسلط بر زمان به بررسی آن خواهیم پرداخت.
همه ما در هر روز 24 ساعت وقت داریم. بااینحال، برخی افراد از زمانی که در اختیار دارند برای انجام کارهای خارقالعاده استفاده میکنند و برخی دیگر در طول این ۱۰ ساعت کارهای بسیار کمی انجام میدهند. چرا اینطور است؟ دلیلش این است که بیشتر مردم برای زمانی که دارند ارزش قائل نیستند. آنها به خودشان میگویند که همیشه میتوانند فردا کاری را که میخواهند انجام دهند. آنها طوری رفتار میکنند که انگار زمان چیزی است که به وفور پیدا میشود؛ اما زمان یکی از کمیابترین منابع روی زمین است. درواقع، ما میتوانیم تقریباً هر چیزی را با افزودن نیروی کار یا سرمایه به میزان بیشتری بسازیم اما هرگز نمیتوانیم زمان بیشتری تولید کنیم.