کتاب زمان می ایستد نمایشنامه ایست که در بروکلین می گذرد. داستان حول محور ((سارا)) عکاس خبری است که پس از مجروح شدن با بمب کنار جاده ای از ماموریتش در عراق بازگشته است و دوست خبرنگارش ((جیمز)) به خاطر این حادثه خودش را ملامت می کند.
این نمایش نخستین بار در سال ۲۰۰۹ در لس آنجلس و در سال ۲۰۱۰ دو بار در برادویبه روی صحنه رفت و با ستایش منتقدان روبه رو شد.
جیمز: آره "قساوت،". میدونی فیلم ترسناکا چه بارومترخوبیاند برا اندازه گیری جو سیاسی زمونه شون؟ یعنی، مثل فیلم حمله ربایندگان جسم: که تو دهه پنجاه ساخته شد، تو دهه هفتادم دوباره ازش فیلم ساختن، و بعد اون مزخرفِ مال چند سال قبلش؟ همهی اون فیلمها در مورد بیگانه ستیزیاند. این مدل جدید وحشت همهش راجع به شکنجه است. یه چیز مشترکی هم که همه شون دارن، آدمهاییاند که به خاطر داشتن رابطه جنسی تنبیه میشن.
سارا: هر فیلم ترسناکی که تا حالا ساخته شده همین جوری بوده.
جیمز: دقیقا. مثل جنت لی تو فیلم روانی: اون زن تو وقت ناهار با کسی که دوستش داره میخوابه پس میدونی که باید بمیره.