کتاب مددکاری اجتماعی مداخله در بحران خودکشی نوشته ی حسین یحیی زاده و حمزه امینی ابتدا شما را با مفهوم بحران، خودکشی و عوامل مؤثر بر آن ها آشنا کرده و سپس به نقش مددکاری در پیشگیری، مداخله و دوران پس از خودکشی می پردازد.

خودکشی عملی است که بیشتر جوامع آن را منع می کنند و بسیاری از مذاهب آن را گناه می دانند. برای اکثر کسانی که طبق سنت مسیحی - یهودی پرورش یافته اند، خودکشی بیشتر یک آیین است نه یک موضوع فلسفی. با این وجود نه در عهد قدیم و نه در عهد جدید خودکشی مستقیماً منع نشده است. تا سال های 1961 خودکشی در انگلستان جرم محسوب می شد، بدان حد که در بعضی از نواحی آن کشور واکنش نسبت به اقدام به خودکشی عبارت از دار زدن شخص در صورت زنده ماندن بود. البته این تنبیه با روش حیرت انگیزتری که عبارت بود از فرو کردن نیزه در قلب کسی که اقدام به خودکشی کرده بود، جابه جا گردید.

خودکشی و اقدام به خودکشی یکی از رفتارهای ضد اجتماعی و یک آسیب اجتماعی به حساب می آید که سالیان دراز از روابط عشیره ای و صنعتی تا روابط پیچیده شهر های امروزی و دنیای صنعتی گریبان گیر بشریت است. این پدیده تهدیدی برای سلامت عموم جامعه بوده و واقعیت هولناکی که در ورای این موضوع پنهان است ضربه عمیقی ست که بر پیکر خانواده و جامعه وارد می کند. در واقع بار سنگین زیان های مادی و معنوی (انسانی) این پدیده را به هیچ عنوان نمی شود نادیده گرفت. طبق تخمین سازمان بهداشت جهانی سالانه تقریبا یک میلیون نفر در سراسر جهان به علت خودکشی فوت می کنند و 10 تا 20 برابر این رقم اقدام به خودکشی انجام می شود.

به صورت کلی در زمینه ی سبب شناسی خودکشی می توان به عواملی مثل اختلال های روانپزشکی و عوامل روانی - اجتماعی و زیست شناختی اشاره کرد. خودکشی اتفاق کمیابی نیست. میزان خودکشی جوانان نسبت به دهه گذشته دو برابر شده است و آخرین بررسی زمینه یابی دپارتمان سلامت در مورد خودکشی و قتل معلوم ساخته که در انگلستان و ولز سالانه 2000 نفر به علت خودکشی می میرند. تحقیقات نشان داده اند که تقریباً یک سوم مددکاران اجتماعی در طول زندگی حرفه ای شان مراجعینی داشته اند که به خاطر خودکشی فوت کرده اند؛ این آمار فقط کمی پایین تر از روانشناسان است. مواجهه با افرادی که در معرض خودکشی هستند یکی از چالش هایی است، که مددکاران اجتماعی و سایر متخصصان حوزه سلامت روان با آن روبه رو هستند.

کتاب مددکاری اجتماعی مداخله در بحران خودکشی به موضوع پیشگیری از خودکشی، درمان بحران خودکشی، توانبخشی مددجویان خودکشی کرده و مددکاری اجتماعی خودکشی می پردازد.

گزیده کتاب مددکاری اجتماعی مداخله در بحران خودکشی

فرهنگ ایرانی - اسلامی، خودکشی را امری ناپسند می داند و فرار از انگ و سرزنش دیگران باعث پنهان کردن خودکشی توسط خانواده و نزدیکان افراد تهدید و اقدام کننده و بازماندگان خودکشی کرده گان و در نتیجه ایجاد اختلال و ابهام در آمارها و اطلاعات مربوط می شود. آمارهای نیروی انتظامی، وزارت کشور، پزشکی قانونی، وزارت بهداشت، سازمان بهزیستی و سایر دستگاه های مسئول همخوانی نداشته، گاه تفاوت های بسیار دارد.

طبق اعلام سازمان بهزیستی، نرخ خودکشی در کشور در سال 1382، شش مورد برای هر یک صد هزار نفر جمعیت بوده است (بیش از 3000 مورد خودکشی موفق در کل کشور، 65 درصد مردان و 35 درصد زنان) که ایران را در رتبه پنجاه و هشتم جهان از نظر خودکشی قرار می دهد. طبق این آمار، خودکشی فقط علت یک درصد از مرگ و میرهای کشور است.

در طی سال های (1376 تا 1385) خودکشی در چندین استان به صورت پدیده و بحران مطرح بوده است. استان ایلام در طی این ده سال رتبه اول را در کشور داشته است. بالاترین میزان خودکشی در استان های ایلام و کرمانشاه و پس از آن با فاصله زیادی در استان های لرستان، همدان، گلستان، چهارمحال و بختیاری، کهکیلویه و بویر احمد، آذربایجان غربی و کرمان روی داده است. خودکشی زنان در استان های ایلام، بوشهر، خوزستان، کهگیلویه و بویراحمد، فارس و کرمان بیش از مردان بوده است.

سال نشر :

1397

صفحات کتاب :

112

کنگره :

HV40‭/ی3م4 1397‬

دیویی :

361/32

کتابشناسی ملی :

5293106

شابک :

978-600-309-407-9