کتاب درمان آشیانه خالی pdf

معرفی کتاب درمان آشیانه خالی

کتاب «درمان آشیانه خالی» به قلم لیزا. او انگلهارت با ترجمه مطهره نوروزی برای والدین منتشر شده است.

برای قبول اینکه باید با بعضی آدم‌ها، موقعیت‌ها و شرایط خداحافظی کنیم، به زمان احتیاج داریم. «زمان باید بگذرد». ذهن ما باید هزاران داستان متقاعدکننده بسازد تا آرام آرام نزدیک شویم به لحظه خداحافظی. به هر حال چه تصمیم بگیریم و چه همچنان خودمان را
معلق نگه داریم، لحظات خداحافظی فرا می‌رسند. امروز اگر نه، چند سال دیگر! در خداحافظی دردی وجود دارد، دردی پنهان. مگر می‌شود خداحافظی دردناک نباشد؟ اگر خیلی وقت است متوجه شده‌ایم به خداحافظی خاصی نزدیک شده‌ایم، بهتر است خودمان را گول نزنیم. بهتر است درد را به رنج تبدیل نکنیم. خداحافظی‌ها را باید شروع کرد. خداحافظی‌ها را که شروع کنیم، چند وقتی غمگین خواهیم بود؛ اما بعد از آن داستان‌های جدیدی را تجربه خواهیم کرد.

 هدف والدین تربیت فرزندان است تا روزی بتوانند به‌تنهایی پرواز کنند؛ با این‌حال یک «آشیانهٔ خالی» می‌تواند باعث ایجاد احساسات گیج‌کننده برای والدین شود؛ درحالی‌که این مقطع می‌تواند غم و اندوه و تنهایی را به‌همراه داشته باشد و می‌تواند نشانهٔ آزادی و رضایت
تازه‌ای باشد. شما با مطالعه کتاب «درمان آشیانه خالی» با تجربه نویسنده در وفق دادن خود با غیبت پسرش آشنا می‌شوید، این کتاب را بخوانید تا دربارهٔ این تجربه بیشتر بدانید.

در پیش‌گفتار کتاب آمده است: سندرم آشیانه خالی نوعی حس اندوه و تنهایی است که پس از آنکه فرزندان به قصد زندگی جدا یا رفتن به دانشگاه برای اولین‌بار خانه را ترک می‌کنند، پدر و مادر یا سرپرست ممکن است به آن دچار شوند. این سندرم یک عارضه بالینی نیست.

گزیده کتاب درمان آشیانه خالی

وقتی پسرمان به کالج رفت، این یک تغییر بزرگ برای من بود. دلم برای صحبت‌هایمان و تیزهوشی او تنگ شده بود. دلم برای بازی‌های او، رویدادهای مدرسه و دیگر والدینی که جزو شبکه اجتماعی ما شده بودند، تنگ شده بود.

بعد از یک هفته رفتنش، پسرم تلفنی اظهار نظر کرد که انگار بچه‌های خوابگاهش مثل «خانواده دوم» او هستند. نمی‌دانستم خیالم راحت شود که داشت آن‌قدر خوب خود را با شرایط وفق می‌داد یا عصبانی باشم که خانواده 18 ساله‌اش را به این راحتی با آن‌ها عوض کرده بود. هدف والدین تربیت فرزندان است تا روزی بتوانند به تنهایی پرواز کنند. بااین‌حال یک «آشیانه خالی» می‌تواند باعث ایجاد احساسات گیج‌کننده برای والدین شود. درحالی‌که این مقطع می‌تواند غم و اندوه و تنهایی را به همراه داشته باشد، همچنین می‌تواند نشانه آزادی و رضایت تازه‌ای باشد. تجربه من از آشیانه خالی این بود که کم‌کم توانستم خود را با غیبت پسرم وفق دهم و در این راه حکمتی به‌دست آورم که امیدوارم بتوانم آن را به شما منتقل کنم. باشد که به شما کمک کند که از آشیانه خالی خود زنده بمانید و در آن رشد کنید.