کتاب باور های غیر منطقی در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان pdf

کتاب باور های غیرمنطقی در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان نوشته ی نگار میری، در قالب پژوهشی علمی به بررسی انواع روش های درمانی افسردگی زنان می پردازد.

خلق افسرده و غمگین یکی از شایع ترین احساساتی است که تقریباً هر فردی در دوره ای از عمر خود آن را تجربه می کند. گاهی این حالت هیجانی در اثر یک اتفاق استرس زا ایجاد می شود و گاهی نیز ظاهراً بدون هیچ علت آشکاری پدید می آید. اگر خلق افسرده شدت زیادی داشته باشد، این اختلال به اشکال مختلفی مشاهده می شود و شامل گروهی از علائم و نشانه هاست که این نشانه ها در 5 گروه نشانه های جسمانی، هیجانی، انگیزشی، رفتاری و شناختی طبقه بندی می شوند.

افسردگی متشکل از گروهی اختلالات ناهمگون است که از نظر تظاهر بالینی و از نظر زمان و شدت متفاوت هستند. بنابراین می توان تنوعی از علائم را در این اختلال یافت. در طول سال های متمادی نظریه پردازان، محققین و درمانگران به افسردگی به عنوان یک اختلال ناهمگون توجه داشتند. در بحث آسیب شناسی و مشخص کردن زیر گروه های افسردگی یکی از سؤالات مهم این است که آیا اختلالات روانشناختی مثل افسردگی از نظر شدت و درجه ی آسیب متفاوت هستند.

این اثر پژوهشی با هدف مقایسه ی اثربخشی روش های رفتار درمانی دیالکتیکی، دارو درمانی و ترکیبی بر ناگویی هیجانی، تنظیم هیجان، افسردگی و باورهای غیر منطقی در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان گردآوری شده است. این مطالعه ی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون صورت گرفته است و جامعه ی پژوهش، زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی منطقه ی یک شهر مشهد در فصل های بهار و تابستان سال 1397 بوده اند.

نمونه ی پژوهش 45 نفر بوده که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در سه گروه (هر گروه 15 نفر) جایگزین شده اند. گروه اول 8 جلسه 90 دقیقه ای رفتار درمانی دیالکتیکی، گروه دوم روزانه 200 میلی گرم فلوواسامین و گروه سوم ترکیبی از هر دو روش دریافت کرده اند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو، تنظیم هیجان، افسردگی و باورهای غیر منطقی بوده اند.

نگار میری نویسنده ی جوان این کتاب به علت علاقه مندی زیاد در حوزه ی درمان اختلالات وابستگی به مواد و بیماری های روانپزشکی، 4 سال به طور همزمان با کلینیک های ترک اعتیاد همکاری نموده و در بخش های بیمارستان فوق تخصصی روانپزشکی ابن سینای مشهد به عنوان روانشناس بالینی مشغول به کار بوده است. از مجموعه کارهای او تألیف چند مقاله و شرکت در کارگاه های آموزشی و همایش های روانشناسی می باشد. وی همچنین رویکرد CBT و DBT را انتخاب نموده و به کار مشاوره و درمان در حوزه های ازدواج، خیانت، طلاق، بحران های عاطفی در روابط، ارتباط مؤثر، اعتماد به نفس، اضطراب و افسردگی در مراکز دولتی و خصوصی مشغول است.

در بخشی از کتاب باور های غیرمنطقی در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان می خوانیم:

افراد مبتلا به ناگویی هیجانی در درک کردن و شرح هیجانات خود و دیگران ابراز ناتوانی می کنند. برای همدلی استعداد ضعیفی از خود نشان می دهند. افرادی که واجد ویژگی های الکسی تایمیا هستند، نمی توانند به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کند و سازگار شوند. آن ها آمادگی ابتلا به انواع اختلالات و مشکلات روان شناختی را دارند. به این ترتیب آلکسی تایمیا سازه ای است که منجر به کاهش سازگاری فردی می شود و مورد توجه پژوهشگران علوم رفتاری، روانشناسان و روانپزشکان قرار گرفته است (پارکر، جاکولین، وین و سیلیا، 2007).

تحقیقات انجام شده در مورد این اختلال، این بیماری را به جنس مذکر، بزرگسال با سطح آموزش پایین و شرایط اقتصادی ضعیف مرتبط دانسته است. در حالیکه میزان بروز این اختلال در مردان بنا به آمار بیش از دو برابر زنان است. این اختلال با اختلال های تنی دیگر مثل هیستری و خود بیمار انگاری که در زنان شایع تر است، تفاوت دارد. تمایز جنسی از خصوصیات برجسته الکسی تایمیا است. با وجود اینکه مردان و زنان یه طور یکسان احساسات خود را خوب شناسایی می کنند، زنان بهتر از مردان احساسات خود را شرح می دهند و کمتر از مردان به تفکر برون گرایی تمایل دارند (مسعودی فر، 1391).

با اینکه الکسی تایمیا در ابتدا یک اختلال روان تنی تصور می شد، اما در حال حاضر این سازه به عنوان یک اختلال و ناتوانی انفعالی و همچنین یک صفت شخصیتی پذیرفته شده است. مشخص شده که الکسی تایمیا در بین بیمارانی که از افسردگی، اختلالات سوء مصرف مواد، بی اشتهایی عصبی، پر اشتهایی عصبی، اختلال وحشت زدگی، اختلال جسمانی شدن رنج می برند شایع تر است.

همچنین در بین بیمارانی که دارای اختلال استرس پس از ضربه شدید از جمله کسانی که مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفتند یا افرادی که زندانی یا اسارت در اردوگاه های جنگی به عنوان یک بزرگسال یا کودک تحمل کردند بسیار شایع است (حسنی، 1392).