مقتل امام حسین(ع) از جمله کتابهای ضروری واعظان، مداحان و شعرای آیینی میباشد. در جمع کتابهای کثیری که دربارە قیام امام حسین(ع)، به رشتۀ تحریر درآمده است، شناخت سره از ناسره کار دشواری است. ضمن اینکه باید در متون تمامی کتابهای معتبر نیز دقت لازم شود، تا اینکه مطالب ضعیفی به جای مطالب معتبر، بر منبر وعظ و خطابه، به مردم گفته نشود .
هدف اول و اصلی تألیف این کتاب، معرفی و ارائە تمامی مطالب صحیح و مستند، و در کنار آن معرفی و ارائۀ تمامی مطالب ضعیف و غیرمستند، در قسمت خود و با عنوان نوع غیرمستند بودن آنها است.
چون خبر مرگ معاویةبن ابیسفیان و خارج شدن امام حسین(ع) به سوی مکه به کوفیان رسید. شیعیان کوفه در منزل سلیمانبن صردخزاعی، گرد آمدند. از هلاکت معاویه سخن گفتند. مردم کوفه از بنیامیه دلخوشی نداشتند، بهویژه از یزید که دارای روشی زشت بود، و آشکارا مرتکب معاصی و زشتیها میشد. وقتی جمعیت بسیار شد، سلیمان برای خطابه بهپا خاست. او خداوند را حمد کرد و ثنای او گفت و بر پیامبر(ص) و خاندانش درود فرستاد. آنگاه از امیرمؤمنان علیبن ابیطالب(ع)یاد کرد، و برای او رحمت الهی، طلب کرد، و از مناقب شریفش یاد کرد و سپس گفت: ای جماعت شیعه! شمامی دانید که معاویه بهسوی پروردگارش رفت و بر کردههای خود، وارد شد و خداوند تبارک و تعالی جزای کردارش را از خیر و شر خواهد داد.