کتاب نگاهی روانکاوانه به پیری نوشتۀ دانیل کوئین دز است که با ترجمۀ سمیرا زمانی و سعید سمندری منتشر شده است. مترجمان در مقدمۀ کتاب اشاره دارند که برای فهم بهتر قسمتهایی از موضوعات و واژهها ناچار بخشهایی را به کتاب افزودیم که در متن اصلی و پانوشتهای آخر هر فصل قرار داده شدهاند. بخش پایانی به نام پیوست به کتاب اصلی افزوده شده است. این بخش به اصطلاحات روانشناختی به ویژه روانکاوی اختصاص دارد. به جرأت میتوان گفت دگرگونیهای قابل توجهی در این اثر ایجاد شده تا خوانندگان بتوانند به عمق موضوعات دشوار روانکاوانه پی ببرند. خوشبختانه به یمن پیشرفتهای پزشکی، جمعیت سالمندان رو به افزایش است، لذا تحقیق و آموزش در این زمینه بسیار اهمیت داشته و از ضرورتهای جامعه به شمار میرود.
در حقیقت پیر شدن به معنای افزایش سالهای عمر نیست. فرایند پیری به معنای چگونه گذراندن سالهای عمر یا خو گرفتن با ارزشهای معنوی این دوره است. انسانها در این فرایند تاریخچۀ زندگیِ درونی خود را ارزیابی میکنند تا بتوانند پایان عمر را به ابتدا و انتهای آن پیوند دهند. شاید هرچه به پایان عمر نزدیکتر شویم، تمایل بیشتری برای انسجام بخشیدن به آن پیدا کنیم، ولی این گرایش در بسیاری افراد در برابر تمایلی مخالف و ناخودآگاه قرار میگیرد و هر تلاشی را برای دستیابی به دیدگاهی یکپارچه از تاریخچۀ زندگی سرکوب میکند تا فرد با این حقیقت که زندگی او روزی به پایان میرسد، روبهرو نشود. هنگامی که فردی روانکاوی را میپذیرد، بهتدریج تاریخچه زندگیِ درونی خود را منسجم میکند. نگارنده کتاب نگاهی روانکاوانه به پیری را در پانزده فصل گرد آورده و به توضیح هر کدام پرداخته است.
ویژگی بارز بعضی سالمندان، ظاهر باطراوت و جوان آنها است. خصوصیات دوره کودکی و نوجوانی در وجود آنها نه تنها از بین نرفته، بلکه دگرگون شده و به شکل دیگری نمودار است که سرزندگی آنها را در پی دارد. هاستون تصویر زیبایی از دگرگونی مراحل زندگی ترسیم میکند. از نظر او ما مراحل مختلف زندگی را پشت سر میگذاریم. کودکی ما شبیه هسته میوه است. وقتی میوه رشد میکند، هسته آن هنوز درونش قرار دارد. ضخیمتر شدن گوشتِ اطراف میوه، سبب ناپدید شدن هسته آن نمیشود. معتقدم کودکی و نوجوانی خیلی بیشتر از هسته میوهاند. هسته میوه میتواند از گوشت آن جدا شود، ولی کودکی و نوجوانی نه. آنها بخشهایی از میوهاند که گوشت آن را میسازند.