از آنجا که طبع شاعر این سروده ها ذاکر است و علاوه بر آشنایی با شعر و حوزهی آن با ذکر و روضهی آن نیز آشناست، شعر ها سرشار از روضه است. به سیاق شعر آیینی امروز و روضههای حماسی آن و این نمونه نیز تا آنجا که بر اساس سند مکتوب است به شعر در هر بحر و هر قالب جان و جلایی خاص بخشیده است. شاعر نخست در روضه های منظوم خویش گریسته پس آنگاه گریانده است.