من اوکازا هستم.
اوکازا به زبان ژاپنی یعنی مادر. من مادر هستم. وقتی انسانی را به دنیا میآورم، مادر میشوم. غیر از حضرت آدم و حوا، هیچ انسانی نیست که مادر نداشته باشد. خداوند مرا مظهر عشق و محبت آفریده است. مهربانیام زبانزد همگان است. در فداکاری برای فرزند، نظیر ندارم. حاضرم هزاران سال سختی را تحمل کنم تا فرزندم در آرامش و آسایش باشد. خوبیهایم بسیار زیاد است. زیباترین شعرها برای من سروده شده است.
شیرینترین قصهها، حکایتهای من است.
احترامم واجب است. این را خودم نمیگویم؛ خداوند در قرآن و بزرگان در کلامشان فرمودهاند.
شاید این جملهی مهم را از پیامبر اکرم(ص) دربارهی من شنیده باشید که بهشت زیر پای من است.
وقتی انسان بزرگی به دنیا میآورم، نامم بزرگ میشود. من به هر فرزند نامآورم که بهخاطر خوبیهایش، اسمورسمش باقی مانده است، افتخار میکنم. من به خیلیها افتخار میکنم.
محمد یکی از آن «خیلیها» است.
با وجود اینکه من در ژاپن به دنیا آمده بودم و پدر و مادرم مسلمان نبودند؛ اما خداوند مرا هدایت کرد.