کتاب چقدر با همسرتان تفاهم دارید؟ نوشته ی آلن پیز و باربارا پیز، به شما کمک خواهد کرد تفاوت های میان خود و جنس مخالف را بهتر درک کنید و در نتیجه ارتباط بهتری با آنان برقرار کنید.

چنین به نظر می رسد مردها و زن ها با تفاوت ها و اختلاف های بسیار زیادی که با هم دارند، قادر نخواهند بود با یکدیگر زندگی کنند، اما دو جنس مخالف با وجود تمام مشکلاتی که با هم دارند قادر نیستند از یکدیگر چشم پوشی کنند. لازم نیست که رابطه و ازدواج شما به میدان نبرد و صحنه زد و خورد تبدیل شود، کتاب چقدر با همسرتان تفاهم دارید؟ (How Compatible are You? Your Relationship Quiz Book) را مطالعه کنید تا دریابید آیا بهتر است تنها باشید یا می توانید با همسرتان آینده رضایت بخشی داشته باشید. با انجام دادن آزمون های استاندارد شده این کتاب قادر خواهید بود همسر خود را بیشتر و بهتر درک کنید. نتایج مطالعه کتاب چقدر با همسرتان تفاهم دارید؟ به راستی شما را شگفت زده خواهد ساخت.

آلن پیز (Allan Pease) مدرس و نویسنده ساکن استرالیا که با کتاب های خود در حوزه اشارات بدن شهرت جهانی دارد. او پدیدآورنده ۱۵ کتاب در حوزه زبان بدن و ارتباطات می باشد. آلن مدیر عامل یک شرکت مشاوره مدیریت در سیدنی استرالیا است. وی به تهیه و تولید کتاب ها، فیلم هایی می پردازد که سازمان های بی شماری در سراسر جهان از آن ها استفاده می کنند تا مهارت های ارتباطی کارکنان خود را بهبود دهند. آلن پیز یک خبره زبان بدن در دنیا است و سال هاست که کتاب هایش در دنیا ترجمه می شود. باربارا پیز (Barbara Pease) همسر آلن پیز است.

گزیده کتاب چقدر با همسرتان تفاهم دارید؟

چرا مردها زیاد حرف نمی زنند و زن ها عاشق حرف زدن هستند

این موضوع در طول هزاران سال به خوبی جا افتاده است که مردها در مقایسه با زن ها مهارت های گفتاری – کلامی خوبی ندارند. در مغز مردها مراکز گفتاری – کلامی هنگام صحبت کردن به اندازه این مراکز در مغز زن ها فعال نمی شود. مرکز گفتاری – کلامی در مغز مذکر در نیمکره چپ مغز واقع شده و ناحیه و منطقه خاصی به طور تخصصی به آن اختصاص داده شده است. تصاویر MRI که هنگام صحبت کردن از مغز مردها گرفته شده است نشان می دهد که تمام نیمکره چپ مغز هنگام تلاش برای صحبت کردن و یافتن کلمات و واژه ها فعال می شود.

در طول قرن ها، همواره وظیفه و مسئولیت اصلی مردها مراقبت و محافظت از خانواده و فراهم آوردن غذای کافی برای زنده ماندن اعضای خانواده بوده است. این در حالی است که برقراری ارتباط گفتاری – کلامی مؤثر جزء شرح وظایف و مسئولیت آن ها نبوده است. در زمان های بسیار دور، معمولا شکار به همراه یک سری مراسم و حرکات خاص بدنی انجام می شد و شکارچیان در تمامی طول شکار ساکت و بی حرکت (شاید ساعت های طولانی) در جایی پنهان می شدند و صبورانه در کمین گاه منتظر طعمه می نشستند.

مردها هنگام شکار و در کمین گاه هرگز با یکدیگر ارتباط گفتاری – کلامی برقرار نمی کردند؛ حتی مردهای مدرن امروزی نیز هنگامی که به ماهی گیری می روند، ساعت هایی مدید بدون حرکت کنار یکدیگر می نشینند و به ندرت با یکدیگر صحبت می کنند. مردها معمولا از حضور یکدیگر بسیار لذت می برند؛ اما نیازی نمی بینند این حقیقت را به طرز گفتاری – کلامی و با استفاده از واژه ها بیان کنند. این در حالی است که اگر زن ها کنار یکدیگر بنشینند ولی اصلا با هم صحبت نکنند نشانه ای از بروز مشکل ارتباطی و جدی میان آن هاست.

مرکز تکلم در مغز زن ها عمدتا در قسمت نیمکره چپ و نیز در مراکز ویژه و کوچک تری در نیمکره راست واقع شده است. وجود مراکز گفتاری – کلامی در هر دو نیمکره مغز زن ها سبب شده تا سخنوران خوب و توانایی باشند. از آن جا که زن ها در مقایسه با مردها مراکز گفتاری – کلامی تمایز یافته و بزرگ تری دارند، بخش های دیگر مغز زن ها می تواند به رسیدگی و کنترل سایر امور و فعالیت ها بپردازد و این توانایی را در اختیار زن ها قرار دهد تا در آن واحد چند کار متفاوت و مختلف را با هم انجام دهند. مراکز رشد یافته، متنوع، متعدد و تمایز یافته گفتاری – کلامی در مغز زن ها، آن ها را در مهارت های گفتاری – کلامی ماهرتر و کارآمدتر ساخته است.

دیویی :

‏‫‬‭158/2‬

کتابشناسی ملی :

م85-39025

شابک :

978-964-236-894-5‬‬

سال نشر :

1397

صفحات کتاب :

237

کنگره :

‏‫‬‭HM1106‏‫‬‭/پ9چ7 1397