سلامت به عنوان یکی از ابزارهای مهم توسعه یافتگی کشورها تلقی می گردد، که در توسعه یافتگی کشورها نقش مهمی ایفا می‌کند. یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که کشورهای در حال توسعه را تهدید می‌نماید، عدم دسترسی به استانداردهای جهانی و حتی ملی در زمینه سلامتی و منابع انسانی بخش سلامت است.

منابع انسانی بخش سلامت به عنوان با ارزش ترین عامل تولید و مهمترین سرمایه سلامت جوامع و همچنین ایجاد کننده قابلیت‌های انسانی هر سازمان محسوب می‌گردد که نمود رشد در این منابع را می‌توان در بهبود شاخص‌های سلامت هر کشور ملاحظه کرد. بهبود شاخص‌های سلامت در هر کشوری جزء ضروری اهداف توسعه محسوب می‌گردد. بر همین اساس؛ عموما سیمای سلامت یک جامعه براساس شاخص‌های سلامت آن جامعه سنجیده می‌شود. شاخص‌هایی مانند نرخ مرگ و میر نوزادان، نرخ مرگ و میر مادران و امید به زندگی در بدو تولد از شاخص‌هایی هستند که برای مقایسه وضعیت سلامت کشورها مورد استناد قرار می‌گیرند.

شاخص‌های سلامت ارتباط نزدیکی با پیشرفت و توسعه همه جانبه و توسعه اقتصادی دارند. افراد جامعه سالم با نشاط‌تر و شاداب‌تر و با انگیزه بیشتری تلاش و فعالیت می‌کنند. می‌توان انتظار داشت که افراد با سطح سلامت بالاتر هم مولدتر باشند و هم از سطح مهارت بیشتری برخوردار باشند. افراد با متوسط طول عمر بالاتر، سرمایه گذاری و پس انداز جوامع را افزایش می‌دهند. از طرف دیگر، هزینه‌های مستقیم و غیر مستقیمی که به کاهش درآمد ملی منجر می گردد، کاهش می یابد. در کنار مسائل بهداشتی، عوامل اقتصادی اجتماعی متعددی وجود دارند که وضعیت سلامت و بخش بهداشت کشورها را متاثر می‌کنند.

بر اساس نظر اقتصادادانان سلامت، هر فردی در ابتدای دوره زندگی خود با یک ذخیره سلامت به دنیا می‌آید که این موجودی ذخیره با بالا رفتن سن تا پایان عمر کاهش پیدا می‌کند. این موجودی ذخیره تحت تاثیر عوامل متعددی می‌باشد. از آنجا که یکی از اولویت‌دارترین رسالت دولت‌ها ایجاد ساختارهای مناسب برای نظام سلامت و تامین بهداشت می‌باشد، توجه به عوامل موثر بر این موجودی ذخیره سلامتی بسیار مورد توجه قرار گرفته

است.

صفحات کتاب :

151

کنگره :

RA۳۹۵

دیویی :

۳۶۲/۱۰۶۸

کتابشناسی ملی :

9139096

شابک :

978-622-5922-63-1

سال نشر :