در غزلیات عطار اندیشه‏‌های قلندرانه به وفور به چشم می‏‌خورد. عاشق آنچنان محو جمال معشوق و مست می الست است که کفر و دین، مسجد و میخانه، کعبه و دیر، زنار و تسبیح همه در چشم او یکسانند. او سراپا عاشق است و عشق از معشوق جدا نمی‏‌تواند باشد که معشوق عشق می‏‌آفریند و نیروی آن عاشق را چنان به خود می‏‌کشد که کهربا کاه را. در این غزلیات می‏ میکده و خرابات و رندی و قلاشی و مستی و بی خویشی اهمیت چشمگیری دارند. محور ابیات و موضوع و اندیشه بر آنها استوار است.(گیلانی، 1394: 27)

صفحات کتاب :

کنگره :

PIR۵۰۵۵‏‫‭/ج۷م۶ ۱۳۹۸

دیویی :

۸‮فا‬۱/۲۳

کتابشناسی ملی :

5631200

شابک :

978-622-95065-8-5

سال نشر :

1398