کار شاعران مجاهد، در آفرینش ادبیات بیدارگر تشیّع، بر شالودۀ نهضت های عصیان آمیز رهبران شیعه بود که برای فروغ های زندگی و بزرگداشت انسانیّت های فکری و اجتماعی برمی آشفتند، و شورشهای راستین به پا می کردند، تا انسانها بدانند که همه جا باید میان جهش و نور و آفتاب زندگی کنند نه در سردی و سیاهی و سکوت. و این همان فیاضی بود که ادبیّاتی انقلابی بوجود آورد. آن همه ثنا و مرثیه برای امامان بدانرو سرودند که مشعل راه پرورشهای زندگی ساز باشد...
...هر که پیمان با هو الموجود بست
گردنش از قید هر معبود رست
ما سوی الّه را مسلمان بنده نیست
نزد فرعونی سرش افکنده نیست
عقل گوید: شاد شو، آباد شو
عشق گوید: بنده شو، آزاد شو
عشق را آرام جان حریّت است
ناقهاش را ساربان حرّیت است
کنگره :
PIR4191 /و2ص2 1392
شابک :
978-600-9171-60-6