این نثرها، نوشته های من در دهه هشتاد در روزنامه همشهری، جام جم و مجلات دیگر بوده است. این مطالب در واقع لطیف گویی و حالتی است که لبخندی را برای مخاطب خلق می کند. در واقع خیلی از مطالب این استعداد را دارد که به ضرب المثل تبدیل شوند. همچنین در این نوشته ها سعی شده روزمرگی و مسایل سیاسی را از آن گرفته شود.
تلاش شده است عبارت کوتاهی که حکم تلنگر به مخاطب دارد و با لعاب طنز همراه است را در این مجموعه آورده شود. بسیاری کارهای نویسنده را با کاریکلماتور اشتباه می گیرند در صورتی که در کاریکلماتور کمتر پیام خاصی در آن دیده می شود.این اثر در اصل جدول حل نشده ایی که خود مخاطب باخلاقیت خود آنرا خلق می کند.
نویسنده در یک زمان خاصی به این نتیجه رسیده که طیل گویی و دراز نوشتن کار افرادی است که خیلی متخصص هستند، از طرفی مخاطب نویسنده بیشتر جوان هایی هستند که خیلی دنبال نگاه کپسولی و کوتاه خوندن هستند. نویسنده هم در اثر به دنبال باید و نبایدها نبودم در حقیقت خواسته در عین تعمق تبسمی را هم از مخاطب بگیرد.