کتاب 30 تمرین جذاب برای آرامش، شادی و کنترل ذهن آگاهی برای کودکان pdf
معرفی کتاب 30 تمرین جذاب برای آرامش، شادی و کنترل ذهن آگاهی برای کودکان
کتاب 30 تمرین جذاب برای آرامش، شادی و کنترل ذهن آگاهی برای کودکان نوشته کارول پی رومن و جی رابین البرتسون رن با ترجمه مریم عباسی توسط انتشارات متخصصان منتشر شده است.
در این کتاب داستان هایی را می خوانید که در آن کودکان در موقعیت هایی قرار می گیرند که نیاز است، انتخاب های هوشمندانه داشته باشند. همراه با این داستان ها، شما تمرین ها و تکنیک های زیادی را خواهید دید که من در کلاس های خود و یا در تمرین خصوصی با هنرجویانم، مفید دیده ام.
در این تکنیک ها پنج کودک، نقش بازی می کنند: یاسمین، ویلوو، کایلی، کولبی و زیک که به طور مکرر در داستان ها حاضر می شوند و تمرینات ذهن آگاهی خود را به عنوان استراتژی برای استفاده در شرایط دشوار، به شما می گویند.
ذهن آگاهی چیست؟
«ذهن آگاهی» کلمه بزرگی است، اما درک آن خیلی آسان است. ذهن آگاهی به معنی توجه به آنچه اکنون اتفاق می افتد، می باشد. می توانید فقط با استفاده از یکی از حواس خود یا همه آن ها- بینایی، شنوایی، چشایی، بویایی و لامسه، هوشیار باشید. ذهن آگاهی دیداری، هنگامی است که به آنچه با چشم خود می بینید، توجه کنید. شما می توانید ذهن آگاه به صداها باشید، وقتی که توجه می کنید که یک صدا بلند است یا زیر، خیلی دور است و یا نزدیک.
آیا تا به حال هنگام چشیدن طعم خوشمزه ای، چشمانتان را بسته اید؟ شما ذهن آگاه بوده اید. شما آن مزه را بزرگ نمایی می کنید. وقتی متوجه عطر خاصی می شوید و لبخند می زنید یا بینی خود را جمع می کنید، شما نسبت به حس بویایی، ذهن آگاهی دارید. حتی وقتی خیلی مشغول هستید، می توانید از احساسات خود آگاه باشید، متوجه بافت لباس خود شوید که نرم است یا سفت، صاف است یا برجسته. می توانید به گرما یا سرما توجه کنید.
مهم تر از همه اینکه، شما می توانید با احساسات خود، نسبت به آنچه در درون شما می گذرد، ذهن آگاه باشید. این به معنای تشخیص زمان عصبانیت، ناراحتی و یا نگرانی در شماست. این تنها بخشی از ذهن آگاهی است که واقعاً می توانیم به دست آوریم. همچنان که توجه به احساسات را تمرین می کنید، شما حتی می توانید آگاه شوید که این احساسات در کجای بدن شماست!
بخشی از متن کتاب 30 تمرین جذاب برای آرامش، شادی و کنترل ذهن آگاهی برای کودکان
وقتی احساس عصبانیت یا ناراحتی دارم، سعی می کنم به نفسم توجه کنم. این کار به من کمک می کند تا آرام شوم. یک پر پیدا کرده ام و آن را نزدیک تختم نگه می دارم. وقتی عصبانی می شوم، این پر به من کمک می کند، با تکنیکی که من آن را تنفس بال زدن پر می نامم. پر را جلوی بینی ام می گیرم و توجه می کنم که چطور نیروی نفس من پر را به جلو و عقب حرکت می دهد.
همچنان که سعی می کنم دم و بازدم های عمیق و آهسته داشته باشم، حرکت پر به بال زدن های آرام تبدیل می شود. وقتی حالم بهتر شد نفس عمیقی می کشم و پر را بالا می گیرم و رها می کنم. به تنفس ادامه می دهم تا زمانی که پر نرم و راحت روی تخت من بنشیند.
