با وقوع جنبش های مردمی در خاورمیانه، اندیشمندان داخلی و خارجی زیادی، به ظرفیت های الگوی انقلاب اسلامی ایران، در راستای الهام بخشی به جریان های اخیر پرداخته اند. تحولات خاورمیانه و شمال آفریقا در قالب انقلاب های مردمی توانسته چشم انداز نوینی جهت تأثیرگذاری انقلاب اسلامی ایران در مسیر این جنبش ها به وجود بیاورد. نقاط مشترکی چون ضدیت با رژیم اسراییل، ضدیت با استبداد و تقویت هویت اسلامی بین انقلاب ایران و جنبش های منطقه وجود دارد.

مهم ترین شباهت این جنبش ها با انقلاب اسلامی ایران در مردمی بودن آن ها با محوریت مردم سالاری دینی است و همین موضوع می تواند در کنار ظرفیت های انقلاب اسلامی (گفتمان های عدالت محوری و سلطه ستیزی)، یک الگوی واقعی و منطقی برای این جنبش ها در راستای شکل گیری حکومت های مردمی محسوب شود.

در این میان، نقش حمایت های آشکار ایران از گروه های مقاومت در خاورمیانه و مواضع جمهوری اسلامی ایران در قبال اقدامات اسرائیل و در مقابل، ضعف و سستی حکام کشورهای عربی در برابر این رژیم، آرزوی برقراری حکومتی مستقل و مردمی را نظیر آنچه در ایران بر سر کار است در دل ملت های منطقه، تقویت کرده است.

در یک نگاه کلی به نظر می رسد گرانیگاه این جنبش ها ساختارشکنی از نهادهای سنتی و روش های دیرپا و پوسیده حکومتداری و روی آوردن به ارزش هایی چون عدالت و آزادی است که ریشه در تفکر اسلامی دارد.

صفحات کتاب :

240

کنگره :

‏‫DSR۱۵۶۴‭‬ ‭/ت۲‏‫‬‭ن۲ ۱۳۹۴

دیویی :

‏‫‬‭۹۵۵/۰۸۳

کتابشناسی ملی :

3783605

شابک :

‭‬‭978-600-7492-22-2

سال نشر :

1394