کتاب مانیفست قهرمان هر روزه
معرفی کتاب مانیفست قهرمان هر روزه
کتاب مانیفست قهرمان هر روزه اثر رابین شارما با ترجمه مطهره ابراهیم‌زاده توسط انتشارات الاچیق کتاب منتشر شده است.
بعضی وقت‌ها شده بی‌حوصله و ناامید هستید و یا آن‌قدر فشار سختی‌ها غیر قابل تحمل شده‌اند که دنبال مقصری برای اوضاعی هستید که در آن گیر افتاده‌اید؛ اگر دنبال یک حال خوب و یک راه‌حل برای بیرون آمدن از این شلوغی‌ها هستید، پیشنهاد من به شما مطالعه کتاب مانیفست قهرمان هر روزه اثر رابین شارماست. امید به روزی که به جای انتظار کشیدن برای زندگی، تو در انتظار او باشی و با یک لبخند جذاب، بگی سلام.
گزیده کتاب مانیفست قهرمان هر روزه
مثبت فکر کردن، دروغی بزرگ
خیلی خوب. می‌خواهم دوباره ساختارشکنی کنم و ایده‌ای را با شما در میان بگذارم که ممکن است بگویید، مخالف ایدۀ جمعی و حتی چیزهایی است که در فصل قبلی خوانده‌اید. ایده‌ای که می‌خواهم بگویم این است: مثبت فکر کردن، واقعا فایده‌ای ندارد. دقیق‌ترش می‌شود اینکه مثبت فکر کردن واقعا فایده‌ای ندارد؛ مگر اینکه شرایطی خاص فراهم بشود.
بگذارید کمی دربارۀ این ایدۀ غیر معمول برایتان توضیح بدهم. من کتاب‌های کلاسیک و غیر کلاسیک زیادی دربارۀ تبدیل عقب‌نشینی به پیشرفت، سختی‌ها به منفعت و مشکلات به پیروزی خوانده‌ام. واقعا چیزهایی زیادی از این کتاب‌ها یاد گرفتم و از نویسندگان این کتاب‌ها بابت تلاششان برای کمک‌کردن به کسانی که درگیر چالش هستند، سپاس‌گزارم.
همیشه به نظرم می‌آمد که یک جای پیشنهاد‌هایشان می‌لنگد؛ مثلا اینکه در مشکل به‌دنبال پاداش بگردیم، وقتی دچار درد و سختی هستیم، بابت چیزهایی خوبی که هنوز داریم، سپاس‌گزار باشیم و به سریع‌ترین شکل ممکن از بحران دور شویم، نگران نشویم و انرژی‌مان را به‌خاطر آن هدر ندهیم. بله، برای داشتن یک زندگی خوب و شاد نباید، درگیر اتفاقات بدی که برایمان افتاده باشیم. در این‌باره همه با هم هم‌نظر هستیم. ماندن در گذشته و تعصب‌داشتن به سناریویی که قبلا شما را ناامید کرده وقت تلف‌کردن است.
اگر نگذرید، هیچ اتفاق خوبی نمی‌افتد؛ اما دست و پنجه نرم نکردن با آن، هیچ وقت منطقی به نظر نمی‌رسد. اینکه ندانم در آن دوران سخت چه احساسی داشتم، اصلا درست نیست. نمی‌شود سریع به‌سمت مثبت‌اندیشی رفت و برای احساساتی که ایجاد شده بودند، اهمیت و احترامی قائل نشد. دستکاری کردن افکار بدون پذیرفتن احساسات اصلی، به‌نظرم قلابی و اجباری است. اصلا انکار خالص است. منظور من این است که اگر در دورۀ آشفته‌ای از زندگی‌تان هستید.. .
