سیف اسفرنگ (مولانا سیف الدین الاعرج احمد بن محمد اسفرنگی)، شاعر قصیده سرای قرن هفتم هجری؛ سیزدهم میلادی. نام او احمد و نام پدرش محمد است. لقب او را سیف الدین و به سبب لنگی پا الاعرج هم گفته اند.
تنها اثر برجای مانده از سیف اسفرنگ، تا به حال، دیوان اشعار اوست که شامل قصاید (209 قصیده)، غزلیات (98 غزل)، ترجیعات (1 ترجیع بند و 14 ترکیب بند)، قطعات (166 قطعه) و رباعیات (235 رباعی) و جمعا 11845(یازده هزار و هشتصد و چهل و پنج ) بیت است و به برآورد دولتشاه سمرقندی که تعدا ابیات او را دوازده هزار بیت دانسته، نزدیک است (ص 219)؛ البته شاعر د نثر متبحر بوده است و قطعات آثاری داشته (دیوان، صص 3، 8، 125، 219، 434، 504، 535 و... ) که تاکنون مفقود مانده است.
کنگره :
PIR5223/د9 1395
شابک :
978-964-426-913-4