خشت خام

به گونه ای به گونه هایت
خندیدم
که خاصیت عشق
در آن پیدا بود
و تو در گلبرگ های شرمی سرخ
پیچیدی
و ستارگان نگاهت، تا دورترها رفت
که هر دومان دانستیم
پشت پَرچینِ حیا،
کارم از کار گذشت!