خلاصه کتاب دنیای واقعی وارن بافت نوشتۀ جیمز اولاگلین، در مورد روش رهبری وارن بافت و این که چطور توانسته ۳۷ سال یکی از پرسودترین شرکت های دنیا را اداره کند صحبت می کند. رازهایی که به شما می گوید چطور بیشترین سود و بهره وری را در کسب وکارتان داشته باشید و به موفقیت برسید.
وارن بافت یکی از بزرگ ترین سرمایه گذاران در تاریخ است. افراد زیادی او را به عنوان رهبر سرمایه گذاری می شناسند و حتی مخالفانش هم احترام ویژه ای برای او قائل اند. او روی شرکت های زیادی سرمایه گذاری کرده که در طول سال های بعد تبدیل به غول های تجاری بزرگی شدند.
وارن بافت برای ۳۷ سال رئیس و مدیر اجرایی شرکت برکشایر هاتاوی بود. در این مدت ارزش این شرکت از ۶۰۰ میلیون دلار به ۱۰۹ میلیارد دلار افزایش پیدا کرد، و نرخ رشد آن به ۲۵ درصد در سال رسید (اگر این شرکت ۳۴ سال دیگر به چنین رشدی ادامه می داد می توانست کل اقتصاد آمریکا را در خود جذب کند). امروزه برکشایر ۱۱۲۰۰۰ کارمند و سالی ۳۰ ملیارد دلار درآمد دارد.
در نهایت این سوال مطرح می شود که وارن بافت چه کار متفاوت (و بهتری) از دیگران انجام داده است؟ این کارها چیزی بیشتر از خرید سهام یا یک سرمایه گذار خوب بوده است؟ وارن بافت همچون مدیرعاملی عمل می کند که گویی مالک کل شرکت است.
بازاهای سرمایه میدان پیچیده ای در برابر ما قرار می دهند که در آن ها باید با وارن بافت رقابت کنیم. کسی که سرمایه شخصی اش ۶۷ میلیارد دلار است و امروزه سومین میلیاردر در جهان محسوب می شود. همچنین این بازارها فرصت های زیادی برای اشتباه کردن برای شما فراهم می کنند که باعث می شود بازگشت سرمایه تان خیلی معمولی باشد و رشدتان را با کندی مواجه می کند. اما بافت قادر است فرصت ها را به خوبی تشخیص دهد. او می تواند اشتباهات تصمیم گیری را پیدا کند و از اشتباهاتش درس بگیرد. او این ویژگی ها را با شیوه ای از مدیریت ترکیب کرده تا استعدادهایش را به نمایش بگذارد.
جیمز اولاگلین (James O'Loghlin) مدیر سرمایه گذاری و رئیس بخش استراتژی سهام در انجمن همکاری بیمه است که یکی از بزرگ ترین شرکت های بیمه در انگلستان محسوب می شود که بیش از ۳۶ میلیارد دلار دارایی را مدیریت می کند. آقای اولاگلین فارغ التحصیل دانشگاه منچستر است و از سال ۱۹۸۳ یک فرد متخصص در حوزه سرمایه گذاری محسوب می شود.
وارن بافت به مدیران شرکت های تابع برکشایر خود مختاری کامل داده بود. او آن ها را با دقت زیادی انتخاب می کرد و مطمئن بود که این کسب وکارها به خوبی مدیریت خواهند شد. بافت برای این که مدیرانش را تشویق کند که هر چه بیشتر مانند مالکان کسب وکار فکر و رفتار کنند، هر شرکت را مجبور کرده بود سرمایه اضافه اش را به برکشایر بفرستد تا به کسب وکارهای مناسب اختصاص داده شود.
به این ترتیب میان عمل کردن همچون یک مدیر و اختصاص دادن منابع همچون مالک کسب وکار یک تعادل پویا ایجاد شد. وارن بافت همچنین مانند هیئت مدیره ای برای مدیران عامل این شرکت ها عمل می کرد و هر کاری که انجام می دهند را بررسی می کرد تا واقع بینانه باشد.