این کتاب مقدمه ای دارد تحت عنوان «علل انحطاط مسلمین» و در این مقدمه، بحث درباره برخی موضوعات لازم شمرده شده از جمله اعتقاد به سرنوشت و قضا و قدر، و این کتاب به این موضوع اختصاص یافته است.
منظور از طرح این مسئله در این کتاب اولاً تحقیق در این جهت است که آیا اعتقاد به سرنوشت، آن طور که قواعد برهانی فلسفی ایجاب می کند، از نوع عقاید و افکاری است که معتقدین خود را به سستی و تنبلی می کشاند و مردمی که به این عقیده می گرایند خواه ناخواه به انحطاط کشیده خواهند شد، یا این عقیده اگر درست تعلیم داده شود چنین تأثیر سوئی ندارد؟ ثانیاً اینکه اسلام این مسئله را چگونه و به چه طرزی تعلیم داده است و تعلیم اسلامی در این زمینه چه تأثیری در روحیه پیروان اسلام داشته است و می تواند داشته باشد؟
استاد شهید مطهری با طرح دقیق مسئله در این کتاب، به خوبی توانسته است شبهات موجود در باب نسبت آزادی و اراده انسان با قضا و قدر الهی را پاسخگو باشد و تحلیلی درست و روشن از این موضوع در اختیار خواننده کتاب قرار دهد.
کتابشناسی ملی :
م73-2701
کنگره :
BP219/5/م6الف8 1373