پس از سقوط خلافت عباسی در جهان اسلام، به تدریج ترکان مسلمان عثمانی در آسیای صغیر دولت عثمانی را تشکیل دادند که در مدت پنج سده توانست یکی از بزرگ ترین امپراتوری های اسلامی را به وجود آورد.
آن ها امپراتوری بیزانس را از بین بردند و در خاورمیانه نیز به جز ایران بر همه سرزمین ها سلطه داشتند. نویسنده در پژوهش حاضر نقش یهودیان صهیونیست در از بین بردن و زوال امپراتوری عثمانی را بررسی می کند.
وی معتقد است جریان صهیونیسم با برخورداری از پشتوانه های تاریخی، قومی، اعتقادی و تجارب عملی در مسیح ستیزی با هدف سیطره بر منافع جهانی و تفرقه در جهان اسلام، حاکمیت عثمانی را هدف اصلی خود قرار داد، زیرا این امپراتوری مانع دست یابی آسان به منابع اقتصادی ایران، شبه قاره هند، آسیای مرکزی، و شرق آسیا شده بود.
نویسنده از جمله اقدامات جریان امپریالیستی ضداسلامی را بهره گیری از تمامی امکانات و استعدادهای نظامی حکومت های مسیحی، پشتیبانی از دولت های متخاصم و حمایت از جنگ جویان جدایی طلب و مناطق خودمختار اروپایی در حاکمیت عثمانی ذکر می کند. وی هم به تحرکات نظامی و امنیتی و هم به اقدامات فرهنگی صهیونیست ها علیه دولت عثمانی اشاره دارد.
کنگره :
DS۱۴۹/۵/خ۲ف۴ ۱۳۸۸
کتابشناسی ملی :
۱۳۰۲۹۲۵
شابک :
978-964-6938-56-4
نظر دیگران //= $contentName ?>
عالی...