کولی و ماه

چگونه است
که تو با یک نگاه
نیزه ی آتشین می پرانی؟
تو مرا
با خود می بارانی
زیرآسمانی که هنوز آبی ست؟
کجاوه ی سرخ دلم
به عشق راهزنی
گرفتار آمده:
دست هایم را
به انبوه پریشان تو
که بسته؟