در ستایش گردآفرید و دستپختش

شاه سبیلِ مبارکش را تاب داد و پرسید: «اوضاعِ مملکت چگونه است؟»

صدراعظم تعظیم کرد: «فدایت شوم، کاملاً امن و امان؛ آب از آب تکان نمی‏خورَد!»
«رعایا درباره ما چه می‏گویند؟»

صدراعظم دهانش را باز نکرده بود که دلقک گفت: «می‏ گویند شبیه کانگوروست!»

شاه که معنیِ کلمه را در نیافته بود، بار دیگر سبیلِ مبارکش را تاب داد: «مردم درباره ولیعهد چه می‏ گویند؟»

دلقک باز مهلت نداد: «می‏ گویند شبیه بچه کانگوروست!»

شاه دیگر تاب نیاورد: «کانگورو دیگر چه بوزینه ‏ای است؟!»

دلقک پوزخندی زد و عرض کرد: «قربان، بوزینه نیست، حیوانی است که بچه ‏اش را همیشه در کیسه ‏اش حمل می‏ کند.»

شاه از کوره دررفت و فریاد کشید: «جلاّد!»