کتاب آلوئه ورا pdf

آلوئه ورا خاص مناطق آفریقایی است که به آن زنبق بیابانی یا صحرایی گیاه هم می گویند. در برخی کشورها با نام هایی چون « گیاه جاودانگی»، «گیاه دارویی»، «گیاه ملکه» و … نامیده می شود. نخستین بار مصری ها این گیاه را برای درمان زخم ها، سوختگی ها و عفونت ها به کار می گرفتند. پس از آن ها یونانی ها، اسپانیایی ها و آفریقایی ها به شیوه ها و منظورهای مختلف از این گیاه استفاده می کردند. برای مثال شکارچیان آفریقایی از ژل آن بر بدن خود می مالیدند تا عرق نکنند و بدنشان بوی بد نگیرد!

آلوئه ورا سابقه ای بسیار طولانی و درخشان دارد. اولین گزارش مکتوب که در آن به آلوئه ورا اشاره شده است متعلّق به چهار هزار سال پیش از میلاد مسیح است و در غار نوشته ها و کنده کاری های روی ظروف در معابد باستانی مصر کشف شده است. در افسانه های به جای مانده از مصر باستان آمده است که آلوئه گیاهی چنان گرامی بوده که افراد برای حضور در مراسم پس از مرگ یک فرعون باید تحفه ای از برگ های آلوئه ورا تقدیم می کردند.

داستان هایی نیز درباره ی استفاده ی کلئوپاترا از آلوئه ورا، عسل و شیر برای حفظ زیبایی افسانه هایشان گفته می شود. کلئوپاترا ملکه ی مصر پوست خود را هر روزه با آن ماساژ می داد که از شرّ آفتاب مصر در امان باشد و حتّی مصریان آن را برای مومیایی مردگان خود به کار می بردند.