محمد معین میان سال های ۱۳۳۲ ه.ق. برابر ۱۲۹۳ ه. ش تا ۱۲۹۷ ه.ش در رشت دیده به جهان گشود. تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در زادگاه خویش و در دارالفنون تهران گذراند. به سال ۱۳۱۰ در رشته ادبیات و فلسفه دارالمعلمین عالی (دانشسرای عالی) پذیرفته و به سال ۱۳۱۳ فارغ التحصیل شد. به سال ۱۳۱۸ به دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران راه یافت و در سال ۱۳۲۱ اولین کسی بود که به دریافت درجه دکتری نایل آمد.

وی تدریس خود را در دانشگاه از سال ۱۳۱۸ با سمت دبیری دانشسرای عالی آغاز کرد و تا سال ۱۳۴۵ که بر اثر بیماری به حالتی میان مرگ و زندگی افتاد به تدریس و تحقیق اشتغال داشت و سرانجام در دوازدهم تیرماه ۱۳۵۰ دیده از جهان فروبست.

دکتر معین از استادان برجسته و تلاشگر زبان و ادب فارسی بود که علاوه بر نوآوری در شیوه تدریس متون و تربیت شاگردان فراوان و شرکت در مجامع علمی، کتاب ها و مقالات فراوان از خود به یادگار گذاشت.

وی در حوزه مطالعات و تحقیقات مربوطه به زبان فارسی سرآمد اقران خود بود و پژوهش های وی در زمینه های دستور زبان و لغت و تصحیح متن برجستگی خاص دارد.

صفحات کتاب :

661

کنگره :

‏‫‬‮‭PIR2673 /م6‏‫‬‮‭غ8 1389

دیویی :

‭8‮فا‬8/062

کتابشناسی ملی :

2046114

شابک :

978-964-8700-97-8‬

سال نشر :

1389