کتاب وابی سابی

وابی‌سابی مفهومی در زیبایی‌شناسیِ سنتیِ ژاپنی است؛ جهان‌بینی‌ای بر پایه‌ی اعتقاد به ناپایداری و زودگذریِ جهان و پذیرش نقص‌ها. این نوع تفکرِ زیبایی‌شناختی به‌عنوان یک نوع زیباییِ «ناپایدار، ناتمام» توصیف می‌شود. «وابی» به معنای «ستایش و زیبا‌دیدن اندوه، فقر و سادگی»، و «سابی» به معنای «ستایش و زیبادیدن پیری، کهنگی، تنهایی و دلتنگی» است. این دو اصطلاح اغلب در کنار یکدیگر و به‌صورت یک واژه (وابی‌سابی) به کار می‌روند. تلاش بی‌‎امانِ ما برای رسیدن به پول، رابطه و موفقیت، اغلب به استرس، اضطراب و افسردگی منجر می‌شود. این‎جاست که وابی‌سابی ما را به کمی تعمل و تفکر دعوت می کند. جوهره و اساس وابی‌‎سابی در پذیرش نواقصِ جهان است. وابی‌‎سابی سه واقعیت ساده را تصدیق می‌کند: هیچ چیز دوام نمی‌آورد، هیچ ‎چیز تمام نشده است، و هیچ چیز کامل نیست. وابی‌‎سابی مفهومی که به زودگذربودن زیبایی، تغییرپذیربودن و ناکامل ‎بودن طبیعت و ذات دنیای اطراف اشاره می کند. فلسفه‌‎ی وابی‌سابی به ما می‌گوید که برای لذت‌بردن از زندگی نباید منتظر کامل ‎شدن و بی‌نقص ‎بودن آن باشیم، چرا که جهان زودگذرتر از آن است که بتوانیم بسیاری از شرایط را دوباره تجربه کنیم.