کتاب مهمانخانه بیوههای جوان اثری است به قلم آزاده معاونی، خبرنگار ایرانیالاصلی که از زاویهی دید یک خبرنگار آمریکایی، به پروسهی جذب زنان و حضور آنها در جبهههای مبارزاتی داعش پرداخته است و نتیجهی چندین و چند سال پژوهش میدانی خود را با مخاطبین به اشتراک نهاده است.
کتاب «مهمانخانه بیوههای جوان»، در سال 2019 توانست برای جایزهی پنجاه هزار پوندی "بیلی جیفورد" که حائز اهمیتترین جایزهی انگلستان در حوزهی ادبیات غیرداستانی است، نامزد شود.
کتاب «مهمانخانه بیوههای جوان»، که به همت انتشارات کتابستان معرفت و با ترجمه معصومه فخارموحد و احمد قدیمی به انتشار رسیده است، داستانی تکاندهنده از زندگی سیزده زن، از جوان گرفته تا پیر و از تحصیلکرده گرفته تا بیسواد را روایت میکند که تصمیم گرفتند به داعش بپیوندند و این کتاب، قصهی آنها را از زمان پیوستن به این گروهک تروریستی تعریف میکند.
داستانهای زیادی پیرامون شکلگیری و عملکرد جنایتکاران داعشی به رشتهی تحریر در آمده، اما تعداد کمی نقش پررنگ زنان را در تاسیس و پایداری خلافتی که «ابوبکر البغدادی» برای خود در نظر گرفته بود، نشان دادهاند. کتاب «مهمانخانه بیوههای جوان»، تنها محدود به داستانهای خاورمیانه یا کشورهای عربزبان نیست، بلکه روایاتی از انگلیس، ترکیه، آلمان، سوریه، لیبی، تونس و عراق را به دست میدهد که در آن زنان به گروهک داعش ملحق شدند. زنانی که با این کار، باید همه چیز را از همسایه، خویشاوند، همسر و فرزند نادیده میگرفتند...
«نور» خود را مرواریدی بدون صدف نمیدانست. خودش را آبنبات چوبی بدون روکش هم تصور نمیکرد. او خود را فقط دختری سیزده ساله میدانست که میخواست به بهترین شکل به دینش عمل کند. نور به حرفهای شیخ در یوتیوب گوش داده بود. شیخ دربارۀ اینکه چرا زنان مسلمان باید پوشیه بزنند، سخن میگفت. نور برای بار چهارم حرفهای شیخ را گوش داد. حرفهای شیخ مثل نوار ضبط به طور خودکار در ذهنش پخش میشد.
قرآن در سوره ای به نام «نور» سفارش کرده است، زنان نباید زیباییها و زینتهای خود را «به جز مواردی که نمایان است» آشکار کنند؛ شیخ اینگونه استدلال میکرد که «آیا صورت نمایان است؟ صورت اصلاً نمایان نیست. بنابراین اگر زنان مایل به تسلیم ارادۀ الهی باشند و بخواهند از نعمتهای خداوند برخوردار شوند و خداوند از آنها خشنود باشد، باید صورت خود را بپوشانند».