کتاب «کارت پستالهایی از گور» نوشته امیر سولیاگیچ نویسنده بوسنیایی است که در انتشارات کتابستان معرفت به چاپ رسیده است.
سولیاگیچ بیشتر به خاطر تلاش در دفاع از حقوق بازماندگان نسلکشی سربرنیتسا مشهور است و کتاب «کارت پستالهایی از گور» او تاکنون به ۹ زبان ترجمه شده است. کتاب «کارت پستالهایی از گور»، بیتردید یکی از بهترین و خاصترین گزارشهای موجود دربارۀ حوادث میان سالهای 92 تا 95 میلادی ( 71 تا 74 شمسی) در بوسنی است. نویسندۀ کتاب، نوجوان بیستسالۀ بوسنیایی است که در سال 95 در نقش مترجم سازمان ملل شاهد بزرگترین نسلکشی پس از جنگ جهانی دوم بوده است. اهمیت محتوایی این اثر در کنار ترجمۀ خوب و خوشخوان «میثم میرهادی» توانسته است به خوبی تصویری از روزهای سرد و محنتبار جنگ بوسنی را به خواننده ارائه کند. از نکات قابلتوجه کتاب، روایتهای نزدیک و بدون واسطۀ نویسنده از بیتوجهی سازمانهای بینالمللی بهویژه سازمان ملل نسبت به حوادث پیشآمده در بوسنی است؛ از کمکهای غذایی که تاریخ درجشده بر روی آن نشان میدهد که سی سال قبل تولید شده است تا نقش منفعل آنها در برخورد با متجاوز.
من زنده ماندم. اسمم میشد هرچیزی باشد؛ محمد، ابراهیم، اسحاق، مهم نیست. مهم این است که زنده ماندم، خیلیهای دیگر زنده نماندند. من همانطوری زنده ماندم که خیلیها همانطوری مردند! بین زنده ماندن من و مرگ آنها هیچ تفاوتی ندارد. من ماندم، ماندم تا در جهانی زندگی کنم که مرگ دیگران بر آن، داغی ابدی و جبرانناپذیر نهاده بود. من اهل سربرنیتسا هستم، در واقع اهل جای دیگری هستم، اما خودم انتخاب کردهام که سربرنیتسایی باشم. من معتقدم محل تولد در مقایسه با محل مرگ اصلاً اهمیتی ندارد. اولی هیچچیز خاصی را در مورد ما بیان نمیکند؛ جز مشتی اطلاعات جغرافیایی، اما محل مرگ میتواند چیزهای زیادی را در مورد تفکرات، اعتقادات و انتخابهایی که کردیم و تا آخر به آنها پایبند بودیم را، بیان میکند.