کتاب پارهنوشتههای پیشاسقراطی نوشته دانیل دبلیو گراهام با ترجمه بهناز دهکردی است که نسخه اصلی آن سال ۲۰۱۰ توسط انتشارات کمبریج چاپ شده است.
کتاب پارهنوشتههای پیشاسقراطی شامل دو بخش است. بخش نخست تحت عنوان «کیهانشناسان و هستیشناسان» و بخش دوم هم شامل «سوفیسم» و پیوست است. البته این اثر گراهام همه پیشاسقراطیان را در بر نگرفته است و او در مجموع دست به انتخاب در میان این دسته از فیلسوفان زده است.
پیشاسقراطیان اصطلاحی است که محققان آلمانی قرن نوزده و آغاز قرن بیستم برای اشاره به دوران پیش از سقراط (۴۶۰ تا ۳۹۹ پیش از میلاد) به کار میبردند. فیلسوفان پیشاسقراطی نخستین کسانی بودند که نظریات کیهانشناسانهای را پروراندند که پیدایش جهان و موجودات آن را توصیف میکرد. آنها این عادت را پایه گذاشتند که بشر به جای تبیین دینی پدیدهها به دنبال تبیینهای علمی باشد.
گراهام در این اثر، آرا و نظریات فلاسفه پیش از سقراط را مرور و بررسی کرده است. همچنین این امکان را فراهم میآورد که پارهنوشتههای گذشته را به طور مداوم به همراه تفسیرهایی از منظرهای مختلف در یک مجموعه بخوانند. این کتاب شامل بخشهای کامل و مجموعه سخاوتمندانهای از نوشتههای بیست متفکر برجسته پیشاسقراطی از جمله کیهانشناسان، هستیشناسان و سوفسطائیان است. متون در فصلهایی توسط نویسنده به ترتیب تقویمی گروهبندی شده اند، که مقدمهای مختصر و کتابشناسی بهروز پیش از آنها ارائه میشود و شرح مختصری نیز به دنبال آنها ارائه میشود. در این کتاب قرائتهای مختلف قابل توجهی ذکر شده است.
دانیل د. گراهام نویسنده این کتاب استاد فلسفه در دانشگاه بریگهام یانگ است. او نویسنده کتابی مهم راجع به ارسطو است. او همچنین ویراستار مقالات جمعآوری شده در مورد فلسفه باستان گریگوری ولاستوس، مطالعات در فلسفه یونان (2 جلد ، 1995) ؛ مترجم و مفسر ارسطو: فیزیک ، کتاب هشتم (1999) و نویسنده توضیح کیهان: سنت یونی فلسفه علمی (2006) است.
از جمله دستآوردهای قرن بیستم در حوزه مطالعات پیشاسقراطی این بود که پارمنیدس به عنوان شخصیت محوری پیشرفتهای فلسفی شناخته شد. پیش از وی فیلسوفان گرایش داشتند خود را عضو یکی از نحلههای فلسفی آن زمان ببینند و سنت سلسلهنگاری تاریخی عصر یونانی مآب - که خود متأثر از نحلههای فلسفی این دوره بود - این دیدگاه را تقویت کرد.
کتب تاریخی دوران یونانیمآب دیدگاههای رایج را در چهارچوب نحلههای ملطی، فیثاغورسی، الثایی، کثرتانگار یا اتمیمذهبان و گاه تنازعات فلسفی بین دو نحله دستهبندی میکردند و تمایلی نداشتند که این دیدگاهها را تحولات دیالکتیکی کل سنت پیشاسقراطی بدانند.