کتاب گفت و گو با تئو آنجلوپلوس pdf

شاید برای بسیاری از علاقه مندان سینما، "تئو آنجلوپلوس" نامی آشنا نباشد، با وجود این، در سراسر تاریخ سینما، تنها عده ی اندک شماری هستند که در مقام فیلم سازِ مولف، جایگاهی والاتر از او داشته باشند. هر نما از هر سکانس از هر کدام از فیلم های او، شخصیت هنری منحصربه فرد، مانا و ثابت او را به همراه دارد.

درون مایه ی مضمونی بی همتای او، آثارش را از سایرین متمایز می سازد. نگاهی گذرا به هر کدام از آثاری که کارگردانی کرده، در هر نما، ابتدا، میانه یا انتها، به سادگی هویت مولف پنهان در پسِ آن را نمایان می سازد. ممکن است گونه ی سینمایی او را دوست بدارید، آن را ستایش کنید و مجذوبش باشید، همان طور که بسیاری از ما چنین هستیم. ممکن است از آن بیزار باشید و این سبک خاص شما را بیازارد یا برای تان ملال و خستگی را به همراه آورد، آن طور که عده ی زیادی، اگر نه بیش تر از گروه نخست، درباره ی او چنین می پندارند.

با وجود این، فارغ از قضاوت شما نسبت به آثار او، مجبوریم محتوای متمایز، دقیق و ظریف موجود در سراسر این آثار را – چه از نظر فُرم و چه از نظر مضمون – تصدیق کنیم. درحالی که آنجلوپلوس در عرصه ی فیلم سازی هم چنان شمایلی ناآشنا و منزوی دارد، اما طنین برخاسته از آثارش را می توان در دسته ی مهم ترین و تاثیرگزارترین صداهای سینمای مدرن دانست.

پافشاری آنجلوپلوس بر عقیده ی فیلم به عنوان هنر و هم چنین ضدیت او در برابر مفهوم فیلم به عنوان سرگرمی، سبب شد تا آثارش در برابر هالیوود، فرصت چندانی برای نمایش عمومی به دست نیاورد، اما در اروپا، نه تنها مشهور و مورد ستایش است، بلکه او را به عنوان یکی از اصلی ترین ستون های سینمای مدرن می دانند. این جایگاه به خوبی نشان دهنده ی این است که اکثر مصاحبه های منتشرشده در این کتاب، در کشورهایی انجام شده که شناختی کافی از او و آثارش دارند؛ کشورهایی هم چون فرانسه، ایتالیا و آلمان… که تمامی فیلم های او در آن ها به نمایش عمومی درآمده و با استقبال مواجه شده است.

تئو آنجلوپلوس در 1935 در آتن یونان به دنیا آمد. از این رو می توان او را فرزند جنگ دوم جهانی برشمرد. او در کشوری رشد کرد که از ضربات مهلک آشفتگی سیاسی، استبداد فردی و جنگ داخلی همیشه در تلاطم بود؛ جنگی که سال ها پیش تر از جنگ بزرگ آغاز شده بود و تا مدت ها پس از پایان رسمی آن ادامه یافت.

بسیاری از خاطرات مربوط به آن دوران، به فیلم های او راه یافت، به ویژه خاطره ی ناپدیدشدن پدرش که یک روز بدون هیچ دلیل آشکاری دستگیر و تبعید شد و اندک زمانی پیش از مرگ، دوباره به خانه بازگشت. آنجلوپلوس به سبب برآوردن انتظارات خانواده ی طبقه ی متوسط اش، وظیفه شناسانه به مدرسه ی حقوق آتن وارد شد، اما چهار سال بعد، در شب جشن فارغ التحصیلی، بار سفر بربست و برای تحصیل سینما عازم پاریس شد.