"پرندگان زرد" رمانی که شامل تجربیات پاورز به عنوان تیربارچی در جنگ عراق می شود.
نیویورک تایمز بلافاصله پس از انتشار رمان پرندگان زرد، از آن به عنوان یک شاهکار کلاسیک در ادبیات جنگی معاصر یاد کرد و آن را در فهرست ۱۰۰ رمان برتر سال ۲۰۱۲ قرار داد. موفقیت های «پرندگان زرد» تا آن جا بود که به مرحله ی نهایی جایزه ی ملی منتقدان آمریکا راه یافت، و سرانجام در همان سال توانست جایزه ی کتاب اول گاردین و جایزه ی پن همینگوی را از آن خود کند.
پرندگان زرد، روایت یک مرگ است؛ هر خط، تایید جسورانه یی است بر قدرت زیبایی در جان بخشیدن دوباره؛ چه این زیبایی خود را در طبیعت نشان دهد یا (بعدها) در هنر.
به گفته ی جان بِرنساید: خواندن این رمان یک ضرورت است، اگرچه کم تر کسی انتظار داشت از جنگ عراق رمانی خلق شود؛
پاورز، تصویری به شدت دقیق و هوشیارانه از مردان جنگ ارایه داده: مورف آسیب پذیر و مرموز، و استرلینگ بی رحم، اما به شدت آسیب دیده، به طرز حیرت آوری ترسیم شده اند، و این تصادفی نیست که نام خانوادگی شخصیت اصلی، ما را وامی دارد به شخصیتِ بارتلبی در داستان کوتاهِ «بارتلبی محرر» اثر هرمان ملویل فکر کنیم. پرندگان زرد، رمانی است که باید خوانده شود، نه فقط به این خاطر که شاهدی است بر یک جنگ مشخص، بلکه به دلیل نوع بینش انسانی و جهان شمولی که در خود دارد.
در ابتدای این رمان این جمله تاثیرگذار را خواهید خواند:
جنگ می خواست ما را در بهار بکُشد …
این جمله شروعی قدرتمند برای روایتِ مرگ و دوستی است.
کنگره :
PS3604 /الف8پ4 1394
شابک :
978-600-6955-71-1