کتاب آغازگران بداهه pdf

یکبار از بازیگران تازه کار پرسیدم چطور برای آماده سازی خود برای اولین تکلیف صحنه شان برنامه ریزی می کنند. پاسخ این بود که متن نمایشنامه را به خانه می برند و دیالوگ هاشان را حفظ می کنند و صحنه ها را تا زمانی که چیزهایی نظیر زمان بندی، حرکات و حالات صورتشان عالی باشد، تکرار و تمرین می کنند. تقریباً همه ی دانشجویان به این نتیجه رسیدند که حداقل در چند تمرین اول متن نمایش همراه شان باشد. وقتی پیشنهاد کردم بدون استفاده از متن نمایش در برخی تمرین های اولیه شان کار کنند، به نظر می رسید گیج شده باشند. تمرین بدون متن نمایش؟ این کار می توانست چه هدف مفیدی داشته باشد؟ در این مرحله از آموزش، آن ها ارزش بداهه گویی را نمی فهمیدند.

در طی یک بداهه گویی ، بازیگر وادار می شود تا فی البداهه به آن چه در صحنه اتفاق می افتد پاسخ دهد. همه تمرکز او به موقعیت و به سایر بازیگران روی صحنه معطوف شده است. از آن جایی که هیچ متن نمایشی خوانده نشده، بازیگر هیچ طریق از پیش تعیین شده ای برای بازی صحنه ندارد.

هیچ چیزی که در بداهه اتفاق می افتد قبلاً برنامه ریزی نشده، پس صحنه طبیعتاً همان طراوت و قدرت لحظه ای در زندگی را دارد. اگر تضادهایی که به قدر کافی پرقدرتند مطرح شوند، بداهه گویی سطح خوب پرشوری را حفظ خواهد کرد. با تمرین کافی، بازیگر کم کم درک می کند که هر اجرای تئاتر روی صحنه باید با همان میزان انرژی یک بداهه گویی انجام گیرد.

در حالی که بیشتر مدرسان تئاتر ارزش بداهه را به عنوان قسمت عادی کلاس هایشان درک می کنند، بسیاری از افراد فکر می کنند یافتن ایده های جدید به طور روزمره سخت است. نه صد ایده ی بداهه ی موجود در این کتاب می تواند بیش از یکسال، جوابگوِ نیاز مدرسان باشد.