این که خاک سیهش بالین است
اختر چرخ فلک پروین است
در ورای تاریخ ادبیات این مرز و بوم کمتر شاعره ای را می توان یافت که چنین فصاحت در کلام و بلاغت در معنای اشعار خود داشته باشد. براستی که اختری بود در آسمان ایران زمین. از پروین تنها دیوانی بر جای مانده که مهر تاییدی بر جاودانگی وی می باشد. سخنوری توانا که به جسم کلمات روح وزن و پیامی موجز را القا می کند.
به راستی که حق شاگردی خود را در قبال اساتیدی چون دهخدا و ملک الشعراء بهار ادا کرد.
ملک الشعراء در مقدمه دیوان پروین چنین می نویسد:
این دیوان ترکیبی است از دو سبک و شیوهٔ لفظی و معنوی آمیخته با سبکی مستقل، و آن دو یکی شیوه خراسان است خاصه استاد ناصر خسرو قبادیانی و دیگر شیوهٔ شعرای عراق و فارس است به ویژه شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی علیه الرحمه و از حیث معانی نیز بین افکار و خیالات حکما و عرفاً است، و این جمله با سبک و اسلوب مستقلی که خاص عصر امروزی و بیشتر پیرو تجسم معانی و حقیقت جوئی است ترکیب یافته و شیوه ای بدیع و فاضلانه به وجود آورده است.
نظر دیگران //= $contentName ?>
عالی...
خیلی خوبه...