در میان کشورهای شرق آسیا، تایلند دارای قدیمی ترین روابط سیاسی با ایران است؛ زیرا نخستین هیئت سیاسی ایران که به آن منطقه رفته است، هیئتی است که شاه سلیمان صفوی در سال ۱۶۸۶ به سیام گسیل داشت. بر اساس سفرنامۀ این هیئت در آن هنگام ایرانیانِ بسیاری از راه هند به سیام رفته بودند و ضمن اقامت در این کشور، نفوذ بسیاری در دربار و سیاست سیام به هم رسانیده بودند.
محمدربیع منشی این هیئت، در سفرنامۀ خود توصیفات بدیع و جالبی از وضع سیام آن روز کرده است که در جای خود خواندنی است. او محصولات یا در واقع صادرات مهم سیام را در آن هنگام، فیل، عاج، عود، لاک، آهن، پوست آهو، کافور، برنج، چینی، فلفل و قلع ذکر می کند که تجارت اغلب آن ها با پادشاه است.
پادشاهی که «حکیمی از مردمان گیلان دارد». بنا به نوشته های او در آن زمان شاهنامه خوانی در دربار سیام رواج داشته و قصۀ امیرحمزه در مجالس معتبر قرائت می شده است. پادشاه در کنار کاخ خود بتخانه ای را به مسجد تبدیل کرد و مقرر داشت که «هر ساله مردم مغولیه (ایرانیان) به رویه و کیش خود به عزاداری امام حسین(ع) سرگرم شوند»
کشور تایلند که پیش از این «سیام» نامیده می شد، در قرن نوزدهم و بیستم پیوسته سپر برخورد منافع انگلیس و فرانسه در شبه جزیرۀ هند و چین بوده است. مذهب اکثر مردم تایلند، که حکومت آن یکی از دیرپاترین رژیم های سلطنتی جهان به شمار می رود، آئین بودا است. اکثر مسلمانان که شافعی مذهب هستند، در مناطق جنوبی تایلند سکونت دارند. جمعیت شیعیان آنجا نیز حدود ۳۰ هزار نفر است که خود را از نسل یکی از ایرانیانی می دانند که حدود ۴۰۰ سال پیش به تایلند کوچ کرده است.
کنگره :
DS563/5/الف7ج2 1392