ما [سرودِ] توده های عظیمی را سر می دهیم که از کار و خوش گذرانی و طغیان به شور آمده اند، همان سرودِ امواج انقلاب های رنگارنگ و پُرطنین در پایتخت های مدرن. ما طنین هیاهوی شبانه ی زرادخانه ها و کارخانه ها در زیر نور درخشانِ ماه هایِ الکتریکی شان را می سراییم،
ایستگاه های قطار پُرخوری را که حریصانه افعی های آتشین را در خود می بلعند، کارخانه هایی را که با کلاف دودشان از فراز ابرها آویزان اند، پل هایی را که چون خیز بلند ژیمناست ها از روی تیغه ی چاقوی غول آسای رودخانه های درخشان می پرند، کشتی های بخار ماجراجویی را که افق را بو می کشند، لوکوموتیوهای سینه پهن را که چون اسب های پولادین با افسارهای لوله ایِ بلندشان، ریل های آهنین را در دود می نوردند، طیاره هایی را که با ملخ هایی مزیّن، سرخوشانه در پروازند و جمعیت مشتاق را به تحسین وامی دارند.
کنگره :
PIR8040 /و537الف4 1390