درباره مسابقه کتابخوانی روز حسین
مسابقه کتاب روز حسین با استفاده از این کتاب و با 100 میلیون ریال جایزه از 20 تیرماه 1403 در حال برگزاری است.
معرفی کتاب روز حسین
روز حسین نوشتۀ غلامرضا حیدری ابهری است که به همت انتشارات کتاب جمکران، به چاپ رسیده است. کتاب پیش رو، به تصویرگری‌های استاد عبدالحمید قدیریان، مزین شده که خواننده را در حال‌وهوای کربلا قرار می‌دهد. اثر حاضر برای نوجوانان عاشورایی عصر حاضر به رشتۀ تحریر در آمده است؛ نوجوانانی که نسبت به امام حسین و همراهان ایشان، عشق و ارادت دارند و سؤالات گوناگونی پیرامون واقعۀ عاشورا و آنچه در واقعیت به وقوع پیوسته، در ذهن‌شان نقش بسته است. در این کتاب، ضمن مطرح ساختن هفتاد و دو سؤال از حوادث پیش از عاشورا تا وقایع به وجود آمده برای امام و یارانشان و عزاداری برای ایشان، توضیحاتی متناسب با هر سؤال مطرح شده و تصویری واضح از روز عاشورا در اختیار مخاطب قرار گرفته است.
روز حسین علیه السلام نخستین گفتنی های عاشورا برای تو
خلاصه کتاب روز حسین
کتاب «روز حسین» را غلامرضا حیدری ابهری، یکی از روحانیان شیعه عراق نوشته است. این اثر، مشتمل بر مقتلی است که واقعۀ عاشورا را روایت می‌کند. عاشورا، روز دهم ماه محرم سال 61 هجری است که در این روز، اتفاقات خاصی در کربلا رخ می‌دهد. در این روز، جنگی اتفاق افتاد که به روز عاشورا معروف شده است. این نبرد، میان سپاه اندک سرور و سالار شهیدان و سپاه اعزامی یزید، در نزدیکی محلی به نام کربلا به وقوع می‌پیوندد. اصلی‌ترین دلیل یزید برای آغاز این نبرد، بیعت نکردن اباعبدالله با او بود. این در حالی است که امام حسین (ع)، حکومت یزید را غیر شرعی و غیر قانونی می‌دانست که به شکل کاملاً موروثی به یزید رسیده بود. امام حسین که حکومت اموی را گمراه و سراسر جور می‌دانست، با هدف تغییر جامعۀ اسلامی به سمت‌وسوی دیگر، قیام کرد.
واقعۀ عاشورا، سرشار از حواشی و خرده‌روایت‌هایی است که در طول قرن‌ها، به اشکال مختلف روایت شده است. در طی سال‌ها از این واقعه برای تولید آثار نمایشی، ادبی و هنرهای تجسمی در ایران و کشورهای دیگر، اقتباس شده است.
جوایز مسابقه کتاب روز حسین
100 میلیون ریال جوایز نقدی به قید قرعه به کسانی که جواب سوالات مسابقه کتاب روز حسین را به درستی ارسال کرده‌اند اهدا خواهد شد.
برشی از متن کتاب
«صبح عاشورا حسین بن علی (ع) پس از ادای نماز صبح برای ایراد خطابه به پا ایستاد و پس از حمد و ثنای الهی فرمود:
خداوند بزرگ در این روز به کشته شدن من و شما یارانم حکم فرموده است. بر شما باد به پایداری و جهاد.
سپس آنان را برای جنگ به صف کشید. یاران حضرت هفتاد و هفت نفر سواره و پیاده بودند. بعضی هم گفته‌اند تعدادشان بیش از این بوده است. زهیر بن قین را جناح راست لشکر (میمنه)، و حبیب بن مظاهر را در جناح چپ لشکر (میسره) قرار داد. پرچم را به دوش برادرش عباس (ع) داده، خود و اهل بیتش نیز در قلب سپاه قرار گرفتند.
خیمه‌های اهل حرم را پشت سر خود قرار دادند. شبانه پشت خیمه‌ها را به اندازۀ نیم‌دایره خندق کنده بودند و مقدار بسیاری هیزم و نی فراهم آورده بودند. حضرت دستور فرمود هیزم‌ها را در خندق بریزند و آن‌ها را آتش زنند که مبادا دشمن از پشت سر به خیمه‌ها حمله کند. این تاکتیک جنگی برای حفظ اهل بیت بسیار موثر بود.
در برابر سپاه حسین (ع) عمر سعد لشکر خود را در حالی صف‌آرائی کرد که طبق نقل روایات تعداد لشکریانش حداقل سی‌هزار نفر بود. وی عمرو بن حجاج زبیدی را بر جناح راست و شمر بن ذی‌الجوشن را بر جناح چپ گماشت. فرماندهی سوارگان سپاه را به عروه بن قیس و فرماندهی لشکر پیاده را به شبث بن ربعی سپرد و پرچم را به دوش درید، غلام خود داد.
