فعالیت های آموزشی هر کشور را می توان نوعی سرمایه گذاری برای آینده دانست. هدف اصلیِ این سرمایه گذاری با توسعه ی انسانی و یا به عبارتی، رشد آگاهی و توانایی های بالقوه ی انسان است. با پیشرفت روزافزون علوم و فناوری نقش آموزش و پرورش دچار دگرگونی شده است به طوری که وظیفه ی اصلیِ نظام آموزشی، کشف و پرورش استعدادها و توانایی های دانش آموزان، برای شرکت در فعالیت های سازنده ی اجتماعی است.

در این میان با گذشت بیش از یک قرن از نهادینه شدن نظام آموزش رسمی در ایران و با مروری بر آمار نگران کننده ی مردودانِ مقطع ابتدایی نظام آموزشی کشور بین سال های 1376-1381 ه ش، به ویژه در مناطق محروم می توان دریافت که نارسایی هایی در نظام آموزشی وجود دارد که باعث تحقق نیافتن اهداف آموزشی در این مقطع می گردد.

به نظر می رسد حلقه ی مفقودشده ی فرایند آموزشی کشور نیز در نظام ارزشیابی خلاصه شده باشد. منظور از ارزشیابی فرآیند منظمی است که با استفاده از روش های خاص و به شیوه ای علمی و به منظور آگاهی از پیشرفت تحصیلی، بهبود یا تغییر فرآیند آموزش و اطلاع از تغییرات ایجاد شده در ساخت شناسی و فرآیندهای ذهنی یادگیرندگان صورت می گیرد.

مولفان در این نوشتار سهمی بر معرفی و تبیین ارزشیابی توصیفی جهت ارائه هرچه بهتر در اجرای مهارت ها، روش ها و مراحل اجرا توسط معلّمان و دیگر دست اندرکاران جامعهٔ آموزشی و پرورشی در مدارس ابتدایی داشته اند در بخش پیوست کتاب نمونه ی تصاویر کارنامه ی ارزشیابی توصیفی و نمون برگ های آن آورده شده است.

سال نشر :

1392

صفحات کتاب :

140

کنگره :

LB1117‏‫‭/‮الف‬66‮الف‬4 1392

دیویی :

370/15

کتابشناسی ملی :

3273941

شابک :

978-600-94081-1-5‬‬‬